Annabeth Hartmann
Annabeth werkte als logopedist en volgt nu de verkorte pabo-opleiding bij Hogeschool Saxion
Hoe ben je bij deze studie uitgekomen?
Ik begon in 2000 met de studie Nederlands in Groningen, waar ik ook vakken van taalwetenschap volgde. Met name de taalontwikkelingsvakken vond ik ontzettend interessant en daarom besloot ik om na de propedeuse door te stromen naar algemene taalwetenschap. In het derde jaar kreeg mijn lichting de kans om deel te nemen aan een combinatietraject met de hogeschool, waarbij je logopedie als minor kon doen om op die manier je therapiebevoegdheid te halen. Ik koos daarvoor en rolde zo het logopedievak in. Na een aantal jaar vooral gewerkt te hebben met complexe taalproblematiek, wilde ik me meer specialiseren. Ik ging me eerst verdiepen in dyslexie en langzamerhand kwamen er steeds meer onderwerpen bij, zoals executieve functies en leerstoornissen. Toen merkte ik dat er soms een gat was tussen de logopedie en de basisscholen, bijvoorbeeld waar het gaat over het signaleren van vroege taalproblemen. Daar wilde ik meer mee aan de slag en dus besloot ik weer te gaan studeren aan de pabo.
Wat vind je het leukst aan je studie? En wat is minder?
Ik hou heel erg van leren, dus het is heel leuk om weer de gelegenheid te hebben om me te verdiepen in nieuwe onderwerpen, zoals bijvoorbeeld pedagogiek. Het geeft nieuwe impulsen en het is fijn om me zo te blijven ontwikkelen. Wat soms jammer is, is dat ik op bepaalde vlakken al veel kennis heb die ik nog niet altijd kwijt kan. Als ik bijvoorbeeld in mijn rol als stagiaire een kind zie bij wie ik bepaalde taalproblemen vermoed, kan ik daar niet altijd iets mee doen.
Wat zou je willen verbeteren binnen je vakgebied?
Ik denk veel na over hoe het passend onderwijs anders ingericht zou kunnen worden voor kinderen met verschillende stoornissen. Bijvoorbeeld dat kinderen bepaalde lessen in een apart groepje kunnen krijgen, wel binnen de eigen school, maar ook gericht op het aanbieden van de stof op een manier die bij hen past. Maar dat is misschien wat idealistisch! In ieder geval zou ik willen bijdragen aan het creëren van meer bewustzijn en betere signalering van stoornissen in het basisonderwijs. Je wilt eigenlijk dat eventuele problemen zo vroeg mogelijk opgepikt worden en ik denk dat daar nog verbetering in mogelijk is.
Waar zou je je meer in willen verdiepen?
Door weer te gaan studeren ben ik natuurlijk al met veel nieuwe onderwerpen bezig, maar wat ik nu het meest interessant vind is hoe je het beste je lessen kunt geven. Is dat bijvoorbeeld via ontwerpend leren, of via expliciete, directe instructie? Welke aanpak past het best bij welk vak? Of bij welke vaardigheid die je probeert aan te leren? Dat zijn onderwerpen die bij logopedie minder aan de orde waren, dus daar liggen nu mijn leerdoelen!
Op welke prestatie ben je het meest trots?
Het weer gaan studeren is wel iets waar ik heel trots op ben! Om na al die jaren weer te beginnen met iets nieuws was een grote stap. Eigenlijk heb ik me vanaf dat ik ging werken als logopedist wel afgevraagd of dit het nou was, want ik had bijvoorbeeld ook heel graag in de taalwetenschap door willen gaan. Toen ik eenmaal in de logopedie terecht was gekomen was dat op zichzelf prima, maar vorig jaar dacht ik toch: nu is het moment om iets te doen met die twijfels. Ik ben best een piekeraar en ik ben trots op mezelf dat ik de knoop heb doorgehakt.
Waar zie je jezelf over 10 jaar?
Wat ik het liefst zou willen, is uiteindelijk docent worden aan de pabo, gefocust op de taalkant van het basisonderwijs. Dan zou ik al mijn kennis en ervaring, tegen die tijd als taalwetenschapper, logopedist én basisschoolleerkracht, kunnen combineren om een bijdrage te leveren aan de kennisoverdracht en het bewustzijn op het gebied van taalstoornissen in het basisonderwijs.