Wegens corona een jaar later dan gepland, maar op zaterdag 19 maart vond het Lustrum Symposium plaats van de Vereniging voor Klinisch Linguïstiek (VKL) in het Van der Valk Hotel in Utrecht. De gehele dag stond in het teken van feest: de VKL bestond namelijk 35+ jaar! Direct tijdens de opening door voorzitter Martine Broersen-Jong leerden we waar het plusje voor stond. Uit de oude statuten bleek namelijk dat de VKL al 37 jaar bestond. Een goede reden voor een feestje! Voor het eerst sinds corona kon er weer samengekomen worden en dat was erg leuk!
Alle deelnemers stroomden de congreszaal binnen. Er stonden geen rijen met stoelen maar ronde tafels met een aantal stoelen erbij. Op deze manier nam iedereen gezellig plaats aan een tafel en kon het programma beginnen.
De eerste spreker was Hedde Zeijlstra (Hoogleraar Taalkunde en Grammaticatheorie – Universiteit van Göttingen). Het onderwerp van zijn lezing was De geniale eenvoud van taal, naar zijn gelijknamige populaire boek uit 2020. Hij nam ons mee in de grammaticaverwerving van kinderen. Van het (nog steeds) fascinerende feit dat kinderen snel en gemakkelijk hun moedertaal aanleren tot de voors en tegens van Chomsky’s Universele Grammatica. Daarna stelde hij een ‘eenvoudig alternatief’ voor, zoals hij het zelf noemde. In deze alternatieve verklaring voor grammaticaverwerving ging hij in op het belang van kenmerken van woorden en het kunnen samenvoegen van informatie. Ook vroeg hij zich af wat de evolutionaire oorsprong van grammatica kan zijn.
Hierna kon er een lekker kopje koffie of thee gedronken worden. Tijdens alle pauzes konden er posterpresentaties over verschillende onderzoeken worden bijgewoond. De onderwerpen van de posters liepen uiteen. Er werden onder andere verschillende aspecten van de taalontwikkeling van kinderen met taalontwikkelingsstoornis (TOS) en van de taalvaardigheid van kinderen en volwassenen met een hersentumor gepresenteerd. Ook waren er bijvoorbeeld posters over nieuwe taaltaken voor kinderen (met TOS) en voor mensen met autisme te zien.
Na de pauze konden de deelnemers kiezen tussen een workshop over TOS of afasie.
De workshop over TOS, onder leiding van Esther Ottow-Henning (Innovatie regisseur – Auris) en Anouk Scheffer (promovenda – Auris/Universeit Utrecht), ging over het ontwikkelen van taaltools, waaronder spraaktechnologie. Ze openden de discussie met de deelnemers over de waarde van automatisering van spontane taalanalyse en hoe dit kinderen met TOS zou kunnen helpen.
De workshop over afasie, onder leiding van Marina Ruiter (universitair docent – Radboud Universiteit), ging over de scoring van de Amsterdam-Nijmegen Test voor Alledaagse Taalvaardigheden (ANTAT). Ze vertelde ons over een nieuwe kwantitatieve manier van scoren van deze test (ANTAT-CU real time), om zo gevoeliger te kunnen meten. Ook hebben de deelnemers zelf kunnen oefenen met dit nieuwe scoringssysteem.
Na een heerlijk lunchbuffet begon de ALV van de VKL. Op de agenda stonden verschillende onderdelen, zoals het terugblikken op de afgelopen jaren maar ook het vooruitkijken naar de toekomst van de VKL. Er vond een bestuurswissel plaats en er werden oud-bestuursleden tot ereleden gehuldigd. De ereleden kregen een oorkonde en we leerden dat een aantal van hen de VKL vroeger hebben opgericht. Het was een bijzonder moment.
Hierna was er even tijd voor een kopje thee of koffie. Daarna gaf Charles Njiokiktjien (voormalig kinderneuroloog/psychiater) een lezing waarbij hij verschillende onderwerpen besprak. Hij begon met de evolutie van spraak bij de mens. Vervolgens richtte hij zich specifiek op taal en de hersenen en sprak hij over de lokalisatie van taalnetwerken, neuroplasticiteit en de lateralisatie van taal in de linkerhersenhelft. Ten slotte vertelde hij over TOS en benadrukte hij hoe belangrijk de rol van behandelaars is in het behandelen van kinderen met TOS.
De laatste spreker van de dag was Roelant Ossewaarde (promovendus – Hogeschool Utrecht). Hij nam ons mee in zijn onderzoek over hoe digitalisering en artificial intelligence kunnen helpen bij de diagnostiek van progressieve afasie. Een onderdeel hiervan was het automatisch kunnen transcriberen van spontane taal van patiënten. Hij vertelde ons waarom het lastig is om aangedane spraak automatisch te transcriberen, wat er al mogelijk is op het moment en wat er nodig is om het proces te optimaliseren.
De dag werd afgesloten met een prijsuitreiking, waarbij mooie boeken werden weggegeven, en met een borrel. Het was een geslaagde, leerzame dag!